Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series / PC
Het zijn glorieuze tijden voor RPG-liefhebbers van zowat alle mogelijke subgenres. Met Tears of the Kingdom leverde Nintendo wellicht één van de beste actie-RPGs aller tijden af. Met Starfield kregen we onze eerste nieuwe singleplayer Bethesda RPG sinds Fallout 4 in 2015. En dan was er nog Sea of Stars, een ode aan de klassieke 16-bit RPG die erin slaagt om de magie van de jaren ’90 terug op onze schermen te toveren. Maar de beste van allemaal vinden we deze Baldur’s Gate 3. Een game zo overweldigend groot en diep, dat je letterlijk weken zoet bent met de campaign. En nog gekker: de kans dat je daarna meteen herbegint met een nieuw personage, is erg groot.
Belgische redder
Net als zijn illustere voorgangers dompelt de derde Baldur’s Gate je helemaal onder in zijn wereld en spelsystemen. Die zijn grotendeels gebaseerd op de spelregels en setting van Forgotten Realms, één van de meest populaire varianten van het welbekende Dungeons & Dragons.
Die eerste twee Baldur’s Gate titels waren 2 decennia geleden kritische én commerciële successen. Ze zorgden ervoor dat de ontwikkelaar – het toen nog onbekende Bioware, wereldfaam genoot. Maar 20 jaar is lang. En ondanks verschillende heruitgaves was de serie op sterven na dood. Tot uitgever Wizards of the Coast het derde deel toevertrouwde aan het Belgische Larian Studios dat met Divinity: Original Sin II indruk op de Amerikanen had gemaakt.
Deze ietwat onverwachte sequel lijkt vooral bedoeld om twee soorten gamers aan te trekken. Eerst en vooral verstokte RPG-fans die zich die klassiekers van pc-gaming (zie ook Icewind Dale, Planescape Tormen en Neverwinter Nights) herinneren en nu een stukje van hun jeugd te herbeleven. Anderzijds zijn er de fans van Divinity: Original Sin en zijn sequel die ook wel zien dat Larian een groot deel van de gameplay gebaseerd heeft op het reeds fantastische grondwerk dat er in die titels verricht werd. Maar dankzij de positieve previews, reacties op de Early Access-versie en hype die de game de afgelopen weken meekreeg, is dat potentiële publiek vertienvoudigd. Nooit gedacht dat de wereld dit soort enorme single/multiplayer RPG tjokvol statistieken, dialogen, personages en tactische combat zou omarmen.
Vrijheid
Een groot deel van de aantrekkingskracht is de veelbesproken vrijheid die Baldur’s Gate 3 aanbiedt. Die vrijheid begint al meteen als je de game opstart en in talloze menu’s allerlei settings kan tweaken. En meer nog in de onwaarschijnlijk omvangrijke character creator mode.
Je kan ervoor kiezen om je avontuur aan te vatten als één van de vooraf samengestelde, en perfect gebalanceerde personages. Of je kan net als elke zinnige persoon een uurtje spenderen om alles aan te passen. Van ultrabelangrijke beslissingen tot de keuze van je ras en class, tot de meer zinloze aspecten zoals de omvang van je geslachtsorgaan of hoeveel grijs er al in je haar zit.
Een groot deel van het verloop van je avontuur wordt hier al beslist. Welke skills je kan leren en al in je bezit hebt, en welke stats al dan niet sterk vertegenwoordigd zijn in je personage, hebben een zeer grote invloed op je mogelijkheden tijdens de game. Gelukkig kan je gedurende avontuur nog ingrijpen, mocht jouw avatar toch niet helemaal uitdraaien zoals je gehoopt had. En anders is er altijd nog de volgende campaign…
Mind Flayer
De échte vrijheid begint pas enkele uren later, na de epische openingsscène aan boord van een Mind Flayer schip. Jij en enkele andere personages aan boord weten te ontsnappen aan de tentakelwezens die je gijzelden, maar niet voordat ze een kleine parasiet in je hoofd wisten te planten. Baldur’s Gate 3 start meteen met een zeer dringend doel: zoek een manier om die Mind Flayer parasiet uit je hoofd te krijgen, vooraleer je zelf in zo’n gedrocht verandert.
Dit zou echter geen RPG zijn, mochten er naast dat hoofddoel niet (al vrij snel) tal van zijmissies opdringen. Dat begint al met je companions. Het duurt slechts enkele uurtjes vooraleer je een heuse schare aan volgelingen (al dan niet vrijwillig) verzameld hebt. Elk van hen zal je leren kennen als een uiterste rijke persoonlijkheid met eigen beweegredenen, passies en gebreken. En elk van hen heeft een verleden waar ze mee worstelen, of een toekomstig doel waar ze naar streven. Aan jou om te beslissen in welke mate je de tijd wil nemen om hen hierbij te helpen.
Zelden uitgespeeld
Wat volgt is een RPG in zijn meest pure vorm. Namelijk dat je effectief een rol zal spelen en er alle baat bij hebt om jouw personage en diens vaardigheden zeer goed te leren kennen. Wie singleplayer speelt kan tot drie NPC’s rekruteren, of alternatief kan je met een volledige party van vier echte spelers co-op aan de slag. De vele mogelijkheden om je party samen te stellen is alweer één van de redenen waarom dit een game is die je kan blijven spelen. Bij elke situatie laat de game alle mogelijkheden open zodat jij zelf kan beslissen hoe je ze oplost.
Heb je een party die hevige wapens draagt en door elke vijand heen wil bulldozeren? Perfect mogelijk. Heb je een aantal personages die goed zijn in stealth? Schakel je vijanden uit met sneak attacks of sluip zelfs gewoon voorbij het hele conflict. Veel magiërs in de groep die illusiespreuken kennen? Verander het uiterlijk van je party om geen argwaan te wekken en ga bewaakte zones zo maar binnen. De mogelijkheden zijn misschien niet eindeloos, maar het komt toch in de buurt.
Episch en onverwacht
Vooral de eerste Act biedt je zoveel mogelijkheden aan, dat het perfect te begrijpen valt, mocht je die 20-30u meermaals willen spelen. Er zijn wel enkele zeer duidelijke doelen om te bereiken, en regelmatig zal je een tegenstander tegen het lijf lopen die eigenlijk enkele levels te sterk voor je is. Maar doorgaans kan je alles oplossen zoals jij dat wil. Toch zijn er best wat rechtlijnige stukken doorheen de verdere game, en met name in Act 2 worden de verhaallijnen een pak donkerder en intenser.
Veel van de keuzes die je in de eerste uurtjes gemaakt hebt, zullen hun gevolgen pas in Act 2 of 3 prijsgeven. We kunnen je alleen maar het advies geven om geen spoilers te lezen of te veel van de gameplay op voorhand op te zoeken. Zoals een echte tabletop RPG werd dit avontuur namelijk zeer bewust en professioneel gesmeed, tjokvol onverwachte wendingen, epische momenten en verschroeiende keuzes die je moet maken.
Baldur’s Gate stelt zijn roots als tabletop RPG ook met veel verve tentoon. Elke keer je een bepaalde actie onderneemt, zoals proberen iemand te beïnvloeden, een valstrik ontwijken, een slot open te breken, en noem maar op, zal de game virtuele dobbelstenen werpen om het resultaat te berekenen. Dit is daarom ook absoluut geen game voor iedereen. Dit is geen lootfestijn zoals Diablo IV, of een joyride zoals Tears of the Kingdom.
Spek voor jouw bek?
De oplettende lezer voelt het misschien al aan: ondanks zijn meesterschap is het niet evident om Baldur’s Gate 3 aan iedereen aan te raden. Puur technisch behoort dit nochtans tot de top: de graphics, het stemmenwerk en de soundtrack vinden we oprecht geweldig. De game draait bovendien perfect op de Steam Deck en speelt ook nog eens bijzonder goed weg op PS5. Ook al had onze gaming pc het bijzonder lastig in Act 3 (die zich afspeelt in de metropool Baldur’s Gate), we hebben op technisch vlak weinig op aan te merken.
Wat Larian hier neerzet qua personages, verhaallijnen en strategische combat mogen we zonder blozen indrukwekkend noemen. Al weten we tegelijk dat deze topper niet voor iedereen weggelegd is. Beschouw je jezelf als een casual gamer die geen 100+ uur wil spenderen aan een eerste speelbeurt van een game? Of heb je een fobie voor games die voor tachtig procent bestaan uit tekst en dialogen? Of ben je simpelweg allergisch aan fantasy, Dungeons & Dragons en alles wat ermee te maken heeft? Enkel in die gevallen is het gerechtvaardigd om de game te laten passeren. In alle andere gevallen is kopen de boodschap, want dit is zonder twijfel het meest indrukwekkende avontuur dat je dit jaar zal beleven.
